"Seni bu yüzden seviyorum;
Ortak acılar içinde açan iki kardelen gibiyiz...



Bir sen benim yaralarıma dokunuyorsun,
Bir ben seninkilere.
Parmak uçlarımızda ki merhamet,
Silmiyor belki zamanın izlerini,
Ama hafifletiyor yaralarımızı.


Aynı gökyüzü altında,
Aynı acıları soluyan milyonlarca insandan ikisiyiz sadece,
Bir sen ölüm diyorsun, çare,
Bir ben!
Bir vuruşluk ölüm kalıyor avuçlarımızda.


Aydınlık bir yağmurdan sonra,
Toprağı soluyoruz,
Ciğerlerimize bizden öncekilerin acı artıkları doluyor,
Umut diyoruz, umut…
Tıka basa umutla dolduruyoruz sinemizi,
Ve ölümü vuruyoruz tam şakağından. "

kendi adıma diyebileceğim tek cümle vardır ; tekrar tekrar okuyup içinde kendimi bulmak, buldukça içinde kaybolmak, hep aklımızdan geçirdiğimiz ama çoğumuzda dile getiremediğimiz hisler düşünceler,...dizelerinizde dile gelmiş... emeğinize dile gelen yüreğinize, karşımda duran ayna misali hissi yaşatan dizelerinize sağlık...
hayırlı bayramlar...saygılarımla...