giderken
BU ŞEHRİ ALDIM
bu şehrin yalnızlığını aldım omuzlarıma birde vazgeçilmeyen o sonsuz gözyaşlarını bu şehrin acılarını aldım içime ruhuma alışkınım zaten içime işlemişti her anıyla tüm aşıkların ahını doldurdum içime korkmadan biriktirdim besledim hissettim derin ömrümde düşündümki bu benim yaşam hevesim sebebim bu şehre adımı verdim artık o ben o benim bu şehrin yorgunluğunu aldım yorgunluğuma bezginliğini sonra isyanlarını kattım isyanıma şimdi soracaksın neden diye yoksun diye anla ben ölürüm benden sonra acı olmaz aşıklara... uğraş aşkar |