16
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2372
Okunma
Şöyle geçtim de aylardır küs olduğum aynanın karşısına
Ağlayan gözlerim, asık suratım unutmuş mutlu olmayı
Kalbimin kenarlarına örülmüş örümcek ağı misali yalnızlık duvarının kapısını
Bilmiyorum hangi anahtarla açsam
Yıllardır dışarıda kalmış üzeri pas tutmuş sevgiyi, aşkı
Gönlümün kapısından içeri alsam
İçtiğim yalnızlık şerbeti dolu kadehi yerden yere fırlatsam
Hep akşamları yaşayan gönlümü sabahın ilk ışıklarıyla tanıştırsam
Bayram çocuğunun yaşadığı o sevinci, mutluluğu ve aşkı
Yıllardır yalnızlığı, acıyı iliklerine kadar hep ben oldum yaşayan
Bilmiyorum bir daha sevebilirmiyim
Sevdiğim bağlandığım aşkı gönlüme kabullendirebiliriyim tatmadığı bu duyguyu yaşatsam
Yine karamsarlık galip geldi galiba
Mutluluk uzakta kaldı çok uzaklarda
Üzerime bir ağırlık yüreğime yine prangalar vurulsa da
Vurulan hep ben oldum vurulupta yerlere düşen
Hüznü ve acıyı hep sinesine çeken
Hep ben oldum yine ben
ZÜLKÜF KILIŞÇI
5.0
100% (10)