sönen alem
gökyüzü alev alevdi
sonra birden kararıverdi bir fırtına koptu yağmurunu dökerek anladım ki eyvah ölüm töreni geldi ve dalgalar yükseldi ağaçlar süslüydü hesapsız bir şatafatla düzdüler kökleri tatlı sularda içi gük dolu bir sandala deyemedi devrilesi fırtına döne döne dalgalarla raks etti özgür gibi herşey duruldu yok olana dek sular çekildi sonsuzluğun kucağında ağaçların filiz verdiği yalnız senin bakışların vardı yalnız senin bakışların izledi sönen alemi |