saklambaç oynuyorum gözlerim kapalı
tıpkı çocukluğumdaki gibi
arkam sağım solum sobe deyip
açıyorum gözlerimi
sevgi saklanıyor ben arıyorum
biraz zor da olsa
zaman zaman yakalıyorum sevgiyi
ama yine kaçıyor ellerimden
yorulunca pes ediyorum mızıklanıyorum
çünkü ben canı yanınca
çabuk pes edenlerdenim
hadi yakala da göreyim seni
zaman geçiyor günler aylar yıllar
birazcık mutluluk için
sevgi ile hiç durmadan
hiç dinlenmeksizin
yorulmak nedir bilmeden
saklambaç oynuyoruz yine
tıpkı çocukluğumuzdaki gibi
etrafımızda bir sürü insan yok sanki
ben yine sevgiyi arıyorum
onun tutsağı oluyorum
onlar sobe sobe diye sobelerken
ne ben ulaşabiliyorum onlara
nede onlar bana
oysa sevmeye ve vermeye
hazır yüreğim
hem de yıllardan beri
kaçırıyorum sevgiyi göz göre göre
sonunda anlıyorum bir çocuk oyunu
hayatın oyun ve eğlencesi
bir daha yummamak üzere
son kez açıyorum gözlerimi
sevinçle sobeliyorum koşarak
artık sevgi benden kaçamayacak
yakalıyorum o büyük sevgiyi