Yalnızlık BembeyazYeni bir dünya doğurdum anılarımdan Öksüz, yetim Ama benim; Ne yalan, ne çıkar var içinde Karanlıklar bembeyaz, Yalnızlıklar ara istasyonlarda... Ödünç değil kanatlarım; Uzaklara, çok uzaklara uçabiliyorum Toprağım yok ama Gökyüzünde lacivert açabiliyorum... Vefasız değilim, başım dik, Yıldızlara merdivensiz çıkabiliyorum! Buluttan yağmur, Güneşten ışık dilenmiyorum. Dört bir yanım aydınlık, Öyle kök salmış ki duygularım, İyiyi, kötüyü uzaktan seçebiliyorum. Ne güzel bir dünya değil mi? Yıldızlar hiç sönmüyor, Gönülde acı hiç derinleşmiyor; Yaşam beyaz, bembeyaz, Gezegenler özgürlüğümü alkışlıyor!.. 08.08.2010/ANKARA |