Sen Vardın Diye Ben Yoktum
Sen vardın diye ben yoktum
Başımı gömdüm ruhumu soydum Saklasaydın sırça köşkünde Usanmadan kalırım sandım Görmedin gölgem boyumu geçti Bahar dallarımda ürkek nar çıçeklerim Yakamoz sandım ay ışığını yanıldım Savurup sevdamı denize ölü balıkları doyurdum Bahtımın uzun yolculuklarında yorulup Bir kaşık suda boğuldum Sen vardın diye ben yoktum Kutsal mekanlarımın azizesi Sana adanmış şehirlerin tepelerinde Uçurum ciçeklerine uzandım Suretimin arkasına gizlenip Kendimi unutulmuşluğuma zula ettim Sen vardın diye ben yoktum Gırtlağıma kadar tıkadığın aşk Ritmi bozulan üşüşmelerim Duvarlarının atlında ezilmelerim Bahar gülüşmelerinde bile Sen vardın diye ben yoktum İç kanamalarımda bir mart sonu.. Yaz türkülerim yarım yamalak Tanımlanmış hiç bir şey bakışın olamaz Baktığın yerdeki ben değildim zaten Bu yüzden işte.. Sen vardın diye ben yoktum Bir buğday tanesi kadın gözlerinde Kirpiğindeki toz da değildim Sen beni şafaklara sürgün verensin Zamansız düşen eylül sarılarımda bile Sen vardın diye ben yoktum Faruk Civelek |
onlar var diye biz yoktuk....yada yokmu saydılar bizi....acaba yada biz onları bizden önce saydıkta sevdik diyemi yok bildik kendimizi......
diyecek söz kalmamış kaleminiz hiç susmasın...