Gazimin tozlanmış zilini çaldım
Gir dedi usulca, gözleri doldu
Ceketi çıkararıp omzuma aldım
Ver dedi usulca, gözleri doldu

Yürüyemiyordu, çok yaşlanmıştı
Nedense bir anda telaşlanmıştı
Arayıp sormayan oğlu sanmıştı
Şer dedi usulca, gözleri doldu

Bin dokuz yüz elli üçte Kore’de
Kolunu kaybetmiş muharebede
Anlat dedim dedem, otur yere de
Sor dedi usulca, gözleri doldu

Dedim böyle şansın, böyle kaderin
Açma evlat dedi, bu konu derin
Peki dedim, niye dalgın gözlerin
Kör dedi usulca, gözleri doldu

Belli ki nurluydu, yüzü berraktı
Titrek elleriyle bir tütün yaktı
Tabakayı avucuma bıraktı
Sar dedi usulca, gözleri doldu

Eşi dostu çoktan unutmuş vah be
Hayat acımasız, bu dünya kahbe
Hadi kalk ocağa bir acı kahve
Sür dedi usulca, gözleri doldu

İşte dedi evlat, menzile vardık
Ölümü tadacak, her canlı varlık
Kimsesiz olunca şu ihtiyarlık
Zor dedi usulca, gözleri doldu

gezgin


Mustafa Şahin