Vefadar olmayanla nasıl bulunur safa
Yaşadık ve anladık hayatta yokmuş vefa

Yıldızlar yığnağından nasıl koptuysa bir bir
Dört yan yerle yeksan
Şu yeryüzü bir kabir

Et tırnaktan nasıl ayrılır gördük
Yangınlarda üşüdük
Dostlar el uzatmaya görsün
Kaldık işte körkütük

Yalnızlığa bağdaş kurar kimimiz
Soramayız
Bedenimizden neden kaçar gölgelerimiz
Sessiz sessiz

Dağlar bile el ele tutuşurken halayla
Zoru değiştirmeyiz kolayla
Basar geçeriz eteklerine güneşin
Alay ederiz ayla

Gonca çatlar yaprağından ayrı düşer gül
Bilmeyiz
Her ayrılık bir gülün ölümüdür

Dört yanda ayrılık var
Dalgalı saçlarıyla koşar rüzgar
Baş çevirir gider bütün güzeller
Kaynağına küstür bütün gözeler

Ağzımızdan ayrılığa veda ederken bir kuru söz
Ciğerimiz delinir göz göz

Dost edinirken aynaları
Hepimizin içinde bir Kenan diyarı

Azade ve avare birer aşık
Bir türlü anlamadık
Sahi ne diyordu sarmaşık

Yolları bir daha ayrılırken iki nehrin
Gözleri oyuluyor özlemin

Dilini yutarken akşam sefası
Yarin yokmuş vefası

Adem diye mi adımız
Bitmiyor feryadımız




Hayrettin YAZICI