Üstat Ölüme Güldü !..Ölüm ! ey sonu bilinmez hazırlık Hangi suallerin cevabısın... ...cennet misin cehennem mi... yoksa zifiri karanlıkta ki görünmez tebessüm mü ? Attila ilhan hep derdi “ geç kalmış ölü ” Evet üstat : o değilse bunun ardında ki benim ... Su gibi içimden akıp giderken yaşam Bir hayat yanılsaması gibiydi korkularım ... Üstadım ! sen kendini ölüme hazırladığını söylüyorsun da Ya ölüm hangi korkusuyla geldi sana Sıran gelince ölüme gerçekten gülecek misin ? Yoksa yaşarken hep ağladın mı ?.. “korkacak bir şey yok hesap tamam “ diyorsun da biz de sana mecburuz be üstadım !.. ...bilmiyorsun sen giderken tabutta asılı kaldı yüreğim şimdilerde herkes : yaşıyorsun , diyor ya yalan söylemekte hiç de gerilememişiz ... "ölümde saklı kalan yaşam sadece gülümsemeyle çoğalırmış ; şimdi hangi harfi kucaklasam gözyaşlarım şiir oluyor... bana herkes seni soruyor üstadım !.. e.onbey |