YILAN YILIAdem; bir görünüp sonra yatılan uzun uykular Kaç ay’ı, kaç güneş’i denize taşıyan sular Ölüme boyun uzatan korkular Sarsma Ey Nebi Ben kovulmuş münzevi Kendime yetmiyor avadanlığım Şirazesinden çıkan şaşkınlığım Ellerim havada boşa kalmış onca zaman Ben dökülen ilk kan Ve son yıkanan Ormanların ve denizin karanlığı Bir derin gönül darlığı Alışık olmadığımız ışık Hepimiz birer arsız yüz; yılışık Bir kuru kütük, kötülük Kanımızı emen bir sülük Bu adam da kim Mecal sizim Yeniden kanıyor köklerim Gül kokusu Bir yudum su Hayrettin YAZICI |
Beğeniyle okundu şiir.
Saygıyla.