E T Ü T " 3 "tanıdık bir ses tırmalarken kulağımı ben sağır kalmayı seçiyorum gidesim yok yerimi alasım yok işte o tahta sıralarda buğulu bir koku o bilmediğim kıyılarına çeker beni sırtımda koca bir ders günü gözlerimde ise mavi bir rüyanın uyanışı ayaklarımı takip ediyorum önce bir minibüste, bir öğrenci Üsküdar dediğini hatırlıyorum tutunmakta zorlandığım bir kalabalığın içinde başlıyor seyirim anneme söylemeden , babamın korkusunu içime sindirerek kaçak bir günün tohumlarını atıyorum toprak bedenime hey gidi özgürlük hey diyorum . . . yürüme mesafesi her an kısalırken içimde eridiğini hissediyorum buzlarımın evet bugün okulu astım ve ruhumun şiirlere borcunu ödüyorum satır satır düşüyor sözlerim denizin dalgalarına kaşımda kız kulesi elimde ise bir simit parası ama ben bir fincan çayı tercih ediyorum yudumlarım zevki sefada bilmiyorum kaç saat oturduğumu kaç kelimenin ardında kaç satır düşürdüğümü bildiğim bu kaçamak iyi oldu kırılan sadece okul değildi sıra arkadaşım Melike de nasiplenmişti bensizliği neyse; bugün de fitilini çekiyordu yavaş yavaş umutlarımı sulayıp yola çıkma zamanı kahretsin... :) yol param kalmamış ama neyse ki ayaklarımdaki sabır ve gücün bittiği yerdi benim evim 26/07/2010 12;00 eMİNE |
kelimeler ben yetmiyorum diyor bir daha oku beni..
benim bir ama'm var şiirde sevgili üstadem..
şiirin 'ciddiyet' arz ettiği bir edebiyat platformunda gülümseme işaretini gördüğümde biraz kırıldım size..
o da şu olacak galiba :(
ben değerli kalemlerden beslenirken, bana bunu yapmayın..
betimle güzerhaımı kutlar emeğinize sonsuz saygılarımı sunarım..