Kurulu Ölümsaatimi kurdum ve zamanı bir adım geriden takip edecek şekilde ayarladım gözlerim sahra kıyılarında . . . rüzgarı yollarını süpürüyor şehrin dalından düşen sözlerin diline kilit vuruluyor çekiçle susturulmayan bir gece daha uyanıyor kızıl maviye etraf cehennem hudutlarını andırır ve kırık cam parçaları çizer gölgenin bedenini pamuk ipliğine bağlı gerçeklerin ucuna bir kibrit çakılır yangın çıkar göğsün zulalarında küllerin her biri bir yerdedir duman yastık altında kaldırım taşlarını öpüyor dudaklarım ellerim ise örümcek ağlarının keşfinde en son ben anlıyorum yine gideceğini en geç sen sızıyorsun gözlerimden içeri ve kapı kapanıyor karanlık kıyılarıma vuruyor siyah yüzü ile aşkımın ellerinde ise beyaz bir patiska beni arıyor bu kadar da zormuydu ki ölüm orucunu bozuyor 16/07/2010 14;20 eMİNE |
ve şiir.
Tebrikler canım..Yine çok güzeldi şiirin.