„Seni sevdim…
Karanlığı güneşe sattım, gözlerini aldım en koyusunda gecenin…
Ne zaman yağmur yağsa
Şarkısını dinledim damlaların ,seni özledim
Bütün günahlarımı sırtlayıp atladım uçurumlarından
Yokluğunda ölümdüm
Varlığında hep dirildim, yeniden…“


Bütün kitapların öznesinde şifreydin
Satır satır okuduğum,cözülmezim
Bıçak ucu ile kazıdım ömrümden senden öncesini
Canım yandı
Bölündüm parçalandim
Dişlerimin arasına sakladım sessizce ıslığımı
Adını söyleyen dudaklardan öptüm gizlice
Sen diye…


Kimliksiz, sıfatsız bir yalnızlığa gömdüm bedenimi
Dokunmasın istedim
Hiçliğin hoyratlığında rüyaların bile elleri
Saklandım,
Sakladım ölü toprağına içimdeki yangının küllerini
Baktım ki
Ben hayat artığı alevlerin son kublesiyim…


Seni sevdim ben
Topladığım kelimelerin en ihanetsizine sardım aşkı
Nehirlere döküldüm
Bir vapurun siren sesine astım içimde kalan hasretin
Çığlığını…

Şehir bütün sokaklarını terk etti senden sonra
Bütün tabelalarında
Yokluğunun ismi yazılı kaldı,paslandı şiirler

İki çivi ucuna asılı kaldı düş fotoğraflarımız ……..

Senden sonrası çentik atılmış kaç yarına sığar bilmem
Ben ,
Akan zamanın ortasında anlamsızca çırpınan koca bir yalana
Asıldım...

Vurdum,
Serseri bir yaranın izinde ki
anarşist sevdanın son kadınını…

YILDIZ