Tek ağaç
Kocaman
Güçlü
Korkusuz
Dal budak salmış yemyeşil
Bünyesinde bir çok canlıyı barındıran
Bozkıra hayat veren
İnsanları seven
Mevsimlere meydan okuyan
En zor günlere direnen
Güzelliklere güzellik katan

Ne düşünür
Ne görür rüyasında
Sonunu düşünürmü
Kimbilir
Rüzgarla birlikte
Şarkılar söyleyen
Kuşları koynunda besleyen
Yağmurda ıslanan
Güneşle ısınan
Toprağı dost bilen
Kimseye zararı olmayan
Dağlara hasret
Çobanların kaval sesine aşık
Gök yüzüne tutkun
Geceleri kendi kendine masal anlatan
Aniden uykuya dalan
Her şeyden habersiz

Elinde Baltasıyla yaklaşan

İndiriyor baltayı var gücüyle
Tek ağacın bağrına
Bozkır inliyor
Kırçiçekleri kahroluyor
Dağlar sarsılıyor
Dünya yıkılıyor sanki
Tek ağaç
Boylu boyunca yıkılıyor bozkırın ortasına
Oldumu şimdi diyor
Kuşlar nerede barınacak
Nerede yuva yapıp
Yavrularını büyütecek
Bir çok canlı yok olacak
Çocuklar nerede oynayacak
İnsanlar hayanlar nerde gölgelenecek
Yakıştımı şimdi insanlığa yakıştımı...

Oktay Çöteli