Gidelim bu ellerden,
Kekik kokulu dağlara,
Yemyeşil yaylalara,
Tabiatın kucağına,
Gönlümüzce yaşamaya,
Varmısın?
Yüce bir dağ eteğinde,
Mis kokulu kır çiçeklerinin içide,
Var olalım,
Ne dersin?
Benimle,
Gelir misin?
Gelirim tabi.
Hadi ozaman.
Yollar uzak.
Tut elimi,
Gidelim.

Nasılsa,
Arkamızdan ağlayacak,
Kimsemizde yok.
Biz bize yeteriz.
Zaman zaman dağların doruğuna çıkar.
Bazende bir nehir kenarında balık tutar.
Kendimize bir cennet yaratırız.
Üşüdüğümüz zaman,
Kocaman bir ateş yakarız.
Yanan ateşin çıkardığı sesler,
Melodiye dönüşür düşlerimizde.

Güneş oralarda başka doğar.
Kuşlar şarkılarını bizim için söyler.
Rüzgarlar başka eser.
Yağmurlar başka bir güzellikte yağar.
Renk renk çiçeklerle doludur her taraf.
Uğur böcekleri ugur getirir bize.
Pembe yanaklı çocuklarımız olur.
Güzelikler her attığın adımda değışir.
Bulutlara erişiriz birlikte.

Bende severim doğa güzelliklerini.
Gönül birliğiyle her şeyin üstesinden geliriz.
Birde mütavazi bir ev yaparız kendimize.
Ağaçların renk renk oluşup.
Yapraklarının dökülüşünü seyrederiz.
Kışın kar yağışına dalar,
Hayeller kurarız geleceğimizle,
Güzel sofralarda kurarım
Ve seni severim delicesine.
Ne dersin? …

Oktay Çöteli