Bu günlerde nedir figan ettiğin
Anlaşılmaz bir halin var çocuğum
Oyun değil söyle nedir yitiğin
Hep telaşlı bir yanın var çocuğum
Ne bu halin! Yok, yediğin içtiğin
Kanser midir, nedir derdin çocuğum
Koşmaz oldun, tükendi mi emelin
Omuzlarda gezmez oldun çocuğum
Gönüllerde çağlar aşarken sesin
Tepeleri aşmaz oldun çocuğum

Sana vermiş, yazgısıyla kaderin
Tarih senin...vahdet, tenin çocuğum
Yolun nurdan, yerin cennetti senin
Düzenini bozan m’oldu çocuğum
Nasır tutmuş bayrağında ellerin
Ayakların kanlarıyla çocuğum
Mâbet senin, Vatan canından derin
Elden ele atılırsın çocuğum
Her karışı gül_i zar ken yerin
Sana kalan dikeni mi? çocuğum

Tarlasında çapasıyla çilenin,
Dramıyla okşanırdın çocuğum
O aşılmaz kal-asıyla busenin
Gönüllerde tahtı vardı çocuğum
Cephe cephe iffetiyle cinsinin
Damarısın ne bu halin çocuğum
O İstikbal, kanla yazılmış bezin
Güneşiydin, yıldızıydın çocuğum
Hep rahmetle hazırlanmış bir tezin
Kaynağıydın, mucidiydin çocuğum

Hayır! Hayır! Dün sen böyle değildin
Boğuk boğuk ahın ağlar çocuğum
Alev alev çakmak çakmak gözlerin
Poyraz girmiş bağa dönmüş çocuğum

Gel bir hele! Gör bir hele! Seherin
Seni bekler, seni arar çocuğum
Şafakları aydınlatacak yerin
Hep geceler sana yasta çocuğum
Aç gözünü silkin toprağın gerin
İşte Bayrak! İşte sancak çocuğum!..


Abdurrahim KÜÇÜK