sakinlik istiyorum
ışıkları şaşkına çeviriyor,yaşamın...
ani kararlar alıyor bana sormadan. bense saklandığım kavuğumun, her köşene mutluluk ekiyorum inandığımdan... bakarken gün batımından , denizin canlı hayatına şu uğultulu sokaklardan , kaçıyorum sakinlin yanına küçük bir serçe gibi sığınıyorum kuytu bir yeşilliğe, her nasılsa gerçeği merak etmiyorum rüyadayım diye ! nemli hissediyorum bugünlerde eskiden yağdırdığım gözyaşlarım buharlaştı sanırdım göklere şimdi kendi üzerime yoğunlaşıyorum.. öyle çok şey bilmiyorum ben yazar,okur,çizer,söylerim... babam ekmek kazanırken onu hiç üzer miyim ? yaşam öykümün bölümü nasıl doğdum,nasıl yaşadım? kimi ilgilendirir ki oysa ben ne zorluklar yaşadım... mutluluk ektim hüzün bitti bahçemde.. hüzün ekeyim dedim umut yeşerdi gözbebeklerimde. ufak tefek şeyler yüzünden tam vazgeçtim derken herşeyden elimi yapıştırdı hayat omzuna değmez dedi kimse yüzünden nacizane duygularım, ağlamam ,anlatmam sadece yazarım doludur şu kalp satırlarım tercüman olup sizlere benleri ararım elis Özer |
zamanı sus saatine ayarlayıp
yazmak okumak yazmak
ve hep o tekrarı yapmak
tebrikler