20 Yaşında
KOREKLA
I Bir ahşap sandalye, Sesi var kahveye çalan. Üzerinde bir adam Yaşlı mı yaşlı, Kıyılarında çenesinin Tatsız durmuş gri sakalları. Gözleri yapraklanmış ağaçların Camlara ilişmiş mevsimi. Çocukların çikolatalı dudakları Dünyada yaşamak kadar eski. II Fularını düğümledi mor kadın Sırça sandalyenin boynuna Köpekler uludu yeryüzüne İzleri karların altında Mürekkebi akıyor bir şehrin Kadınların mavi gözlerinden Çıkarıp çakısını cebinden Yırtıyor bir adam kafiyeli sözleri Kargalar temizliyor burnuyla Çakıdaki mor izleri… III Dağsız yıldızlar oturmuş Alnının en kırışık yerine Köyü iğde kokarken Gelip yerleşmiş metropolde bir eve. Mor kadının Şiir yazamayışı da bundan Ziftli caddeler ona göre değil. Çiğnenmiş gökyüzü çoktan. ELİS ÖZER |