On yedimde bir kız sevdim
O henüz on yedisindeydi

Bin dokuzyüz doksan iki ayazıydı
Okul yılarının en deli günleriydi
Her sabah yedi onbeşte
Toprak damlı evin köşesinde beklerdim
Üzerime yıldız yıldız kar düşerdi
Ayaklarım donar ellerim titredi
Onu beklemek
Gelecek günlerin özlemini beklemek gibiydi

Gözleri nisan yeşiyiliydi
Hava ayazdı ayaz olmasına ama
Yüreğim bahardı
Sevdam vardı
Umutlarım düşlerim vardı beyaz
Aşk pembeydi
Gelecek berrak ve aktı

Bir kız sevdim on yedimde
O henüz on yedisindeydi

Peki sevdanın rengi neydi
Neydi aşkın umudun rengi
Bilen varmı söyleyin
Sevgin gerçek rengini

Tarih hep kara diye söylerdi ya
O yedinde neyse
Yetmişinde de öyleymiş
Uzak mutluluğun rengi

Masallar diyarının
En bulunmaz sevdasını yaşardım
Ne sevda karası vardı
Nede aşk pembesi sarmıştı bedenimi
Yüreğimde yağmur sonrası
Umudun yedi rengi

Bir kız sevdim on yedimde
O henüz on yedisindeydi