KÖR AHMED’İN AŞKINA
Çala çala leylim ley havasını
Kör Ahmed’im göçüp gitti Sincan’dan Tutacak bir kimsesi yok yasını Kör Ahmed’im göçüp gitti Sincan’dan Kader kader diye dövünürdü o Malûm körlüğüyle övünürdü o Bir yanık türküyle sevinirdi o Kör Ahmed’im göçüp gitti Sincan’dan Ayşe’ydi iki lâfından birisi Hiç umurunda değildi gerisi Ey! peşine düşen muzip sürüsü Kör Ahmed’im göçüp gitti Sincan’dan Hakk düzen vermişti ses tellerine Bir de beyaz bastonu ellerine Ömrünü harcayıp hayâllerine Kör Ahmed’im göçüp gitti Sincan’dan İnsan nerde varsa orda sesi var Her ses kendi perdesinden saz çalar Sustu Ayşe..! Ayşe..! çeken naralar Kör Ahmed’im göçüp gitti Sincan’dan |
Tebrik ediyorum. Kalemin daim olsun.
Yüreğin var olsun
Saygılarımla…