Ayyaş Bulutla EmpatiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "şarabı ekmeğe banardık ayyaş bulut kollarında sancılansa da
acılarımız yüreğimiz devrimle aydınlanırdı,koca çınara…" İlhan Selçuk biz severken ölürdük süklüm püklüm değildi aşkımız kırmasını da bilirdik acıları yapıştırmasını da yürekten ellerimiz vantustu pranga da gözlerimiz mimli derinlerde sözcükleri yakmasını da yasak takmasını da adımlar devleşirdi çünkü biz kırdık yalanları yoldan çıkanları yolsuz değil çulsuz ilan ettik puntolarda her iniş bir dönüştü belki de çıkarsız kalplere dönüş yeri geldi taşladık dişlileri kendi çarkına dönsün diye yeri geldi haşladık köşelerde aydınlıktı kalem ışık olduk geleceğe acılar harman oldu derinlerde açtık,susuzduk ama susak değildik nasır tutan el değildi sözcük aralarında taşmasını da bildik ödünsüz ilkelerde göz pınarlarını taşırmasını da acılarda “acıyı bal eyledik”yani Hasan Hüseyin gibi… beli bükük emekler vardı sönen aile ocakları ve yiten umutlar el ayası çizerdi fukara yüzlerini ürkek kardelenler oldu göçük yüzler enkazlarda sevdası çürümüş cesetler dedim ya az gelirdik ama dik dönerdik toprağa ulu çınarlar gibi kocaman ayyaş bir bulutun altında demlendik emptiden ciğaralar sardık karanlıklara… toprağın ilhamla dolsun rahat uyu koca çınar. 22.06.2010 |