GİDİŞİMİN MECALSİZ İNTİZÂRIİntizârıma giydirdiğim hicranın libası Gecenin en koyu mateminde döker gözyaşını Ve kavuşur bulutlar hasretine… Yine uzak ihtimallerin ağrılı vuslatı Yine sancılı kahırlı susuşlarım Ne çare ki tutunmak ümidin kanatlarına Yıldızlar kaymadıktan sonra… Ve gece intiharını gizlerken saklı düşlerin Gözlerinin siyahına bürünür sisli gözlerim… Hep sana kuruluydu hüzne vuran saatim Yorgun bir mabedin dualarında Takatsizim… Sanma ki muhtaçlığım gurursuzluğumdan Ne rüyalarıma tutsağım ne de duvarlarına Gidişim aşkın virane susuşlarında Dönüşü olmayan bir meçhule Kör yangınlarda… Küllerimi savurur nasılsa Acımasız fırtınalar İşte o an Kalbinin isyanına sığın Sığın ki Yüreğinde son bulsun sürgünümün ötesi… Güneş yine yakıyor umarsızca Çöllerimin vahasına hazin bir öykü gibi Düşüyorsun kirpiklerimden Avuçlarıma damlayan kan revan duygularım Akıp gidiyor öylece gözlerimin nehrinden… Ve gözlerin Gözlerimin nilinde kaybolurken Umuttun sere serpe düşlerime… Yılgın güllerin dilsizliğinde Acıtsa da dikenleri sevdanın Ümidi tükenmiş bir söz sarar yaralarımı Her bulduğumda seni kayıp kırıntılarında gökkuşağının Nedenini bilmediğim bir sevinç kaplar içimi… Beklerim her adım yalnızlığıma düşer Her çırpınış sensizliğe Ömrümün yitirilmiş takviminde… Kaderimin kızıl urganına tutundum Unuttum baharları çiçeklerim solgun Ne kalacak mecalim var sevgili! Ne de tutunacak bir sarmaşık dalına Kurumuş sarmaşıklarım yeşermez bir daha… Son mektup kalbimin mağlubiyetinden Azrailin ellerinde… Ecelimin derin sessizliğine gömülür gidişim İhtimallere adadım senli özlemlerimi Toprak mühlet verirse bir lahza Belki yine gelirim gönül rüzgarlarıyla Tutunurum yüreğinin mısralarına Şiirin olurum Ve… Denizinin koylarında Mavimsi bir rüya… ZÜLEYHA ÖZBAY BİLGİÇ KÜTAHYA |