(Zâkir)
Ağlaşır başında, tenhaya bakan,
Bir yerde görünmez aşının zâkir. Hicâbını duyar, durmadan akan, Gözünden kan rengi yaşının zâkir. Perde iner, toprak örtü kesilir, (Derd)i yaklaştıkça, derdi eksilir, Kimse bilmese de sırrını bilir, Bir sır olan mezar taşının zâkir. Gün olur ve gelir bir şüphesiz gün, (O çare)den başka bir çaresiz gün, Gölgelenir o gün; bir gölgesiz gün, Gölgesinde Hakk’ın arşının zâkir. Ankara, Haziran 2010 |
Gönülden devreylenmiş
ay güneşe bakar güneş
yüzünü o zaman gösterir.
begeni ile okuttunuz
teşekürler.
selamlar...