ÖLÜMÜNE
Bir ütopyaya mahkum hayatım,
Bağlanmışım körü körüne. Tıpkı idam sehpasındaki kurbanın Bir yağlı kayışla bağlandığı gibi kaderine. Belki öleceğim, kim bilir; Belki de çözülecek boynumdaki ilmek. Hele bir keseyim de ayağımı şu yalanlardan, Tez elden tabureyi devirmek gerek. Nasıl olsa sevda fısıldar kulağıma; Ya gökteki güvercinden, Ya kabrimdeki çıyandan. Önce ölümü göze almak gerek. |