DURUŞMA
Ben masumum Hakim’im!
Ama şahidim yok. İnanmamakta haklısın belki suçsuzluğuma. Ne yalancı, düzenbazlar geçmiş huzurundan; Kaç kalem kırdın kim bilir bu uğurda. Elin suçuyla yargılama beni Hakim’im! Ben o suçları işlemedim, Ben katil değilim; İçindeki huzuru ben öldürmedim. Ben masumum Hakim’im! Suçluysam, ortağım sensin; Kendinde de ara kusuru. İlla kıracaksan kalemi İlk kendin için kır, Sonra benim için. Ben bu kadar masumane gelmişken karşına, Sen benden daha günahkarsın. Gel Hakim’im, kabul et; Ben masumum, ben başkayım. Koy kalemi yerine, Sağlam kalsın. |