inanmıyorum
sen miydin
gelen bir özge nefesi içimde borana çeviren
ikindi akşam arası
baygın kelebeklerin can çekişlerinde
elini yaralı kanatlarına değdiren
acıklı naraların hazin sesi
sen miydin..



tövbeleri bozan müjdenin ertesinde
uçarı,hayta aynalarda aksediyor şimdi yüzüm
kavgaları bedenimde yemin kılan günahlara tutsak
ellerini belimden çekmeyen
etimi sıkan kıskaç
yanağımı avucuna koyduğum o el..
sen miydin



bu şehre bıraktığın ayak izlerinden
yüceliyor bir gelincik başı
ağlayan güneşin gözleri kan çanağı
peteğinde tarumar kaldı bal arısı
zaman kendi kipinde değil artık
dert çekiyor her fiilde
azgın akrep saatleri yutmak için
pusu kurmuş beklemekte
evreni durduran didar
sen miydin



bu kayıp kimliğimin çöplüğünde saklanan
iki büklüm kıvrılmış bekliyor
içimden firari kaçak bir militan
cebinde gecenin soğuk sesi
yağmalanan duygularının gölgesinde saklanan
o sakıncalı harami
sen miydin



dilde bir munis besmele
şerrinde örselenen oyunbaz kirli riya
gökyüzüne yücelen gergin ellerinde
mahsun avazlarda yükselen dilde dua
elzem elzem yakarışta
vazgeçemediğim her seferinde..
sen miydin




Faruk CİVELEK