YANAKLARIMDAN SÜZÜLÜYORSUN
Takvimde ruj kalemiyle işaretlenmiş
Sıradan bir gün gibi gidişin. Aylar ayları kovalamış yıllar yılları. Kokun kalmış odalarda Hala yeşil elma kokuyor senin uyuduğun yastık Tenimde parmak izlerin Tanıdığım, tanımadığım bütün bakışlarını bıraktığın, Hatırlamak istemediklerini unutmuşcasına Yanında götürmediklerin... Tütünden sararmış ağızlığın, kol düğmelerin, terliklerin Yarım kalmış parfüm şişesinin yanında duran resim Dolapta yarısı içilmiş köpüğü sönmüş taittinger şarabı. Sürgün vermesi beklenen tohum misali Yüreğime yakın bir yere gömdüm herşeyini. Hani sönmüş bir volkan nasıl akarsa Hani yoğun bir ateş Sessiz sessiz, derin derin nasıl yanarsa İşte, öyle yaşıyorum sensizliği. Bazen gökyüzüne bakıyorum Sol üst köşeden mavi bir çizgi kopup geliyor yüreğime doğru Sonra birdenbire laciverte dönüşüveriyor, Telaşlanıyorum. Gülümsüyorsun İnce kıvrımlı dudaklarındaki, bu gülümsemeyi Hiç sevmiyorum ! Offf Yine yaprakların arasından sızan akşam güneşi Gözlerimi acıtıyor Yanaklarımdan süzülüyorsun Hande HAGHGOUİ 11.05.2010.salı |
Gülümsüyorsun
İnce kıvrımlı dudaklarındaki, bu gülümsemeyi
Hiç sevmiyorum !
Offf
Yine yaprakların arasından sızan akşam güneşi
Gözlerimi acıtıyor
Yanaklarımdan süzülüyorsun
güzel şiir sizden