TÜTÜN KOKAR BU SEVDA...Her mevsim, Bahara aldanır çiçekleri Açar gonca gonca bir hayat pembesi. Okşayışlarını düşlerken ellerinin Nemlenir telaşında gitmelerinin; Yitirir çocuk saflığını bulutları. Ve kırılır yaprakları umarsız Ayazında, bir zemheri güneşinin. Hazan kokulu sabahlarda Düşer yüreğin bam teline Acımtırak bir hüznün ateş yarası. Efkârlanır mavisi sevdanın Şarkısı, tütün sarısı. Sarılır tabakasında vedaların Son sözün, kibrit alazı. Kor tanesi bırakır Ömrümün ucuna Üşüyen kirpiklerin. Tüter duman duman, Hallaç’ın romanında; Kül olup toprağa Düşer bu sevda… 10.05.2010 m.abdırgan |
yüreğiniz ve yüzünüz hep aydın olsun.selamlar