Saat Dünün İkisiydi
Saat dünün ikisiydi
Evindeydi Evinin pervazsız pencerelerinde çiçeklere su verirdi Patavatsız bir insandı kendi iç dünyasında savaş halindeydi Ruhunun tüm askerleri tek tek esir düşerken Korunacak son sipere de gömmüştü kendisini Saat dünün beşiydi Tarla başındaydı Defolu kalabalıklar arasında hüzün gizliydi Yoktu geri dönmeye yüzü Dökmüştü fahişe tadında esen bir rüzgâra yüzünü Şiilerine jilet atarken yağmur mazgallarına da düşürdü usturayı Kanatsız kuşlar gibiydi. Maviydi gökyüzü Gökyüzü aslında çok soğuk kirli bir kıştı gözünde Saat dünün onuydu Geri dönüyordu depeche mode’dan ‘’I Fell you’’ çalıyordu Aracı kullanırken alkollüydü Ve Çarptı birden tüm eskitilmiş geçmişine Kırdı el parmaklarını düşürdü kalemini Saat dünün ikisiydi Aklında sadece sen vardın İntihara meyilli değildi ölmeden önce… 15/01/010 15:00 |