Kalem ve Ömür
Bir tükenmez kalem olamadık,
Ömrümüzün başına bir tükenmez koyamadık, Sonsuzla çarptıksa da yaşamı Ölüme çare bulamadık... Top sandık dünyayı Evire çevire oynadık. Şişirdik, patlattık Yama yapıp yeniden oynadık, Ne yazık ki bir türlü potaya atamadık! Yaşamın rengi sanıp Boşa yumruk salladık. Tökezledik yere düştük, Doğrulduk, dik durduk Ne ektikse onu biçtik Yine de bir baltaya sap olamadık! Dilimizde onca yalan patlattık, Kıymıklarla ne canlar yaktık, Bitiş düdüğünü beklemeden Ömrümüzü tükettik!.. Oysa ki ne çok sevinmiştik Kurşun kalemden tükenmeze geçince!.. Rukiye Çelik 9 Mayıs 2010/ANKARA |
çok güzeldi dizeler
keyifle okudum..