Bir Deli'nin günlüğünden...Sustum! Ve yasladım sırtımı gecenin karasına. Hava soğuk. Üşümüyorum. Bir odanın camından geceye düşmek değil benim ki. Sokaktayım, köhne bir sokakta. Dışarıdan gözüme ilişen her eve dalmakta bakışlarım. Aldırmadan;“deli mi bu kadın?” diyenlere. Ne aradığımı bilmeden ama yorulmadan aramaktan. Bütün çekilmiş perdeleri delip geçiyor bakışlarım. İnsanlar görüyorum. Bakımsız düşlerde bakımsız insanlar. Kalabalık içinde yalnız insanlar. Ve kendi adıma kurduğum son cümle. “Abartma istersen, herkes gibisin sen de…” Egom biraz okşanmış, insanlığım benden biraz uzaklaşmış, yalnız olmadığımın yüzüme bıraktığı o bencilce gülüş. Sanırım ilerleme kaydediyorum. sevgi kaya...2010 |