Ne zaman,
Sana dair birşeyler yazmak istesem
Hep, boşunalık kaplıyor içimi
Sanki yazmaya değer hiç bir şey kalmamış gibi
Sözcükleri yerli yerine koyamıyorum bir türlü
Kırılmış,parçaları kaybolmuş ayna misali
Tanıdık, umutsuz bir yüz karşılıyor beni.
Yorucu bir bezginlikle
Sayısız başlıklar atan suskun kalemime
İmgelerin eşiğinde ayak direniyor ellerim.
İçimde karanlık bir umut var
Cevabı henüz alınmamış onca soru arasında
Güncelin telaşında zaman ve mekanı kaybolmuş
Yalancı bir dünyanın kıyısında kör topal yürüyorum
Siliyorum gözden kaçırdığım bir sürü ayrıntıyı beynimden.
İnanılmaz derin denizlerde yüzüyorum.
Nasıl geçiyor günler, haftalar,aylar bilmiyorum.
Öylesine nankör,öylesine karşılıksız ve lanet
Soğukkanlığının karşısında üşüyorum
Umutlarımı yitirdim
Hayallerimi ise çoktan bitirdim
Epeyce savruldum,epeyce de yorgunum aslında
Gücümün sınırlarını zorlayan bu ölümcül hırpalanmaya
Bu gönüllü tükenişe, razı oluşumun
Gereği hiç yok aslında

Kahretsin !

Sevdim,

Sevdim işte




Hande HAGHGOUİ

22.04.2010,perşembe
çengelköy/İSTANBUL