SARDUNYA KOKULU DÜŞLER
Bir mevsimlik bahar gibi
Solukluyorduk zamanın içinde Kadife yapraklı sardunya kokulu düşlerde Feleğin elinden içerdik hasreti kana kana Hiç vuslata eremezdi sızlayan dudaklarımız Yine de hep ölümsüzdü aşk Günler gelip geçerdi içimizden Isınamazdık hiçbir Ağustos’ta Eylül’de dökülürdü yapraklarımız Hüznün çavlanlarında ağlardık Yine de vazgeçemezdik sevdadan Sus pus olurduk zaman zaman Ne bir kuş uçardı tepemizden Ne de yıldız düşerdi ellerimize Kıvranırdık doğum sancılarında Ölü düşlere doğardık çoğu kez Kül gibi savrulurduk da Yine bırakmazdık ellerimizi… Çerağ gibi yanıp tutuşurdu İhtirasın gülleri bedenlerimizde Oysa uzak mesafelerden Bir rüzgar eserdi buz gibi Tenlerimiz don keserdi zemheride Kavuşamadan düşerdik toprağa Yine de çok severdik dallarımızı İnadına filizlenir boy verirdik Gün doğumuna.. Leyla Mecnun misalı Yazardık gizli sevdanın destanını Kanayan parmaklarımızda hicran Yine de kimse açıp okumazdı sayfalarımızı… Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan sevgili arkadaşım BENSENO’ya güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim ..Saygılarımla.....Sevgiler........ Flycan57 21/04/2010 Çarşamba |