Bekle Beni Meleğim“ Hayat Ellerimde Üşüyor Anne ” Bahar geldi diyorlar anne Papatyalar süslemiş Anne elli değmiş ipek saçları Gelinciklerden gelin yapmış çocuklar Bir köşeye kıvrıldım Yine ağlıyorum. Bende bitmek bilmeyen zemheri Söylesene anne, suç benim mi? Kırgınım… Güneşsiz uyandığım her güne Ömrümden çalınan her nefese Bir de sana anne, bir de sana Beni, zamansız terk edişine Pencere önlerinde izlerdim Akreple yelkovanın koşuşturmasını Sen hep derdin Akrep beş de durduğunda, evdeyim Küçük bir kızın Kocaman yüreğiyle koşardım sana Hasret soğurdu sinende Şimdi, içimde bir kor Kaç yarış sonuçlandı yokluğunda Hani verdiğin söz? Nerdesin anne? Yorgunum … Kime? Kimi şikayet edeyim? Sen yoksan hangi kol sarar yaralarımı Acıyor içim Ruhum kan kaybediyor anne Bugün çok dertlendim yine Biliyorum… Sanma ki sana sitem ediyorum Geceyi örtünle geçirdim anne Kokun gittiğin gün kadar taze Uyandığımda sırılsıklamdı örtü Yoksa, yoksa kokun gider mi ? Ne olur bitme…gitme anne… Kimin umrun da baharın kuş sesleri Ya da güneşin toprakla sevişmesi Her tohumda seni ekerken yüreğime Yarınlar sensizliğe gebe Bilmez misin anne? Bir takvim daha kopardım işte hayatımdan Sana gelen bir adım daha Cennet dedikleri Gerçekten o kadar güzel mi anne? Bekle beni orada meleğim Vakit yakındır…bende geleceğim. Devrim Tülay Aydın 4.Nisan 2010 “Hiç beklemediğim bir an da öylesine gelen bir şiirdi…saat sabahın dördü. Tüm doğallığı ile sunuldu ve tüm meleklere hediye.. Özellikle de tanıdığım en güzel meleğe; Eylülüm’e ithafımdır bu şiir…” “ ÖYLE GÜZEL Kİ YÜREĞİ…YANSIMASINDAN BELLİ…EYLÜLÜM TEŞEKKÜRLERİM GELSİN SANA KOCAMAN SEVGİMLE BİRLİKTE…” |