An'ın Özü
ruhun dehlizlerinde
yürürken medcezirlerle kabuk bağlayan yaranın sarsılarak gitmesi her köpükte yakarak buluşmak izlerin gölgelerindeki kendimizle vurgun üstüne vurgun suların mavisindeki sessizlikte sanki kendini kaybediş, kayboluş her nefeste duyumsadığımız zaman sözcüklerinde varabilmek an’ın özüne görebilmek sığan damlalarımızın yakarışını her zerremizde uçuşan çarpıntılarla hissetmek sözümüzün gücünü ulaşmak derinlerdeki benliğimize... her nefeste... bütünleşmek evrenle alabildiğince.... Merâl Özcan |