Ateş Lekesibütün gün ocak başında çalışan ana çevirir durur huzursuzca eksik dişlerinin arasında kokusuyla tüm evi kaplayan fesleğenden kırdığı iki dalı evinin çatısına çöken akşam karanlığı tuzu kıt acısı fazla pişirdiği acele aşa suda buruşmuş kil kokan elini daldırdığı çatlak kavanozdan bir avuç tuz katar iki baş kuru soğan ve bölünmüş ekmek sofraya geçmiş bebelerin aç ağlamaları katılır yüreği kaynayan kazanın altında son demlerini yaşayan ateşe nafile kalır közün rengi dünde hüznün gölgesi çöker yanık yüzüne hiç yakışmayan gök gözlerin düşürdüğü yorgun düşleri 11/4/7 |
.
.
.
yok edici....
"Ateş Lekesi"
sevgiler....