Sessizliğin sesi..
Karanlık sokaklarda izini bırakıyor
huysuz, narin böcekler.. Zencefil kokulu hüzünler yağıyor caddelere, tükenmeye yüz tutmuş yarım ağızla beslenmiş yüreklere.. unutmak ihanettir diyor biri,unutulmak hazin... ölmekle yaşamak arası hayatlarda, patikalardan çaldığın (amansızca senin sandığın , oysa varlığında bile senin olmadığını anladığın) solgun gözlerin buğusunda, sonbaharda nasıl tutunursa bir yaprak düşmemek için dala, sende öyle tutunuyorsun umut dağıttığın yolculara.. sessizliğinde anlam bulan sesin, çığlık çığlığa dolaşıyor artık mülteci zamanlarda Ben çoktan bıraktım yıldız sevişmelerini, parıltılı gülüşlerle tenime kazınmış izlerini.. Geç oldu biliyorum bir damla nasıl düşerse gözlerinden, öyle , sel olup usulca gidiyorum.. Sus(u)yorum.. |