Tahta atı vurdular...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ’’zaten bende talih yok, seni benden alırlar...’’ türküm... benim olmayan duvarların arasında bilinmez bir akşama yürüyordum; ardımda çocukluğum. son gün ışığıyla, içten içe yanıyordu deniz! içi kalkmış, çamurlu idi. rüzgar da vuruyordu dalgayı sırtından, bin köpüğe ve ateşler içindeki, küf kokan kıyımda tahta ata vuruyordu ince bilekli kadınlar anlatılıyordu geçenler / söz etmeden gelecekten, gömülüyordu rahminlere yaşam!... oysa... bilinmez sandığımız karanlık, soyuyordu benliğimi... bir akşama yürüyordum ellerim ceplerimde yırtık başım dik, gözlerim boş... |