Şairler Ölüme Çağrılır !..Eski bir ölü çağırıyor... sadece beni. O horluyor; ben bedenimi ölüme hazırlıyorum Bir çelişki var bu işte! Eksik olan her şey sanki kara toprakta gizli... Daha dün... tabutumu yürekler de gördüm Tanıyamadım hiç kendimi Ne çok değişmişim; hiç anlayamadım! Taşındığım her omuzun bedeninde çoğalıyordum. Ve yeter artık! Neredeyim ben? Bu ölü de kim? İnanamıyorum... Ruhumda ince bir sır iki cumada bir !.. Kol kola karanlık sokaklara girdiler Omuzlarda o ölü Birbirine sarılmış iki çocukta Ama yalnızca! O iki çocukta gördüm , cenneti... Ölümdü! zifiri karanlıkta saklanan Göremedim! şiirler söylemeseydi de hiç bilmeyecektim... Şiirler de halen o ikiyüzlü ispatlar var Ben şairim, ya sen? Dercesine... Topladım harfleri, zaten o ölü de çağırıyor beni... sadece beni Anladım artık! Asıl çelişki yaşama(ma)kta... “ ölen her şairde yaşar; şiirin tüm sırrı... bilirim ki; bilinsin diye sırlar; şairler ölüme çağrılır...” EMRE ONBEY |
edalım tarafından 10/6/2007 11:41:26 PM zamanında düzenlenmiştir.