sensizliğin dünyasında
sensizliği yaşıyorum
ekmeğini bölüyor
havasını soluyor
sularını içiyorum
yolunu kaybetmiş
dağlarında bayırlarında
kırlarında geziniyorum
sensizliğin dünyasında
sensiz bir hiçim aslında
gönlü yıkık kalbi kırık
içi yoğun hüzünle dolu
yaşamaya çalışıyorum
pişmanlıklar ve yanılgılarla
keşkeler ve eyvahlarla
sensizliğin dünyasına
tepelerden bulutlardan
bakıyor düşünüyor korkuyorum
mutsuz sefil aç insanları
yokolan gezegenimizi
savaşan ölen öldüren
aldatılan ezilen unutulan
insanları görüyorum
sensizliğin dünyasında
bir İlhan irem şarkısıyım
anlasana diye sesleniyorum
gözü kör kulağı sağır
kalbinde koca bir hançer
tutunmaya çalışıyorum
bedenim yorgun bitkin
hayata küskün umutsuz
sensizliğin dünyasında
sanki kıyamet kopmuş
hava hep kapalı puslu
çok soğuk sert acımasız
bulutlar yas tutuyor
güneş yok üşüyorum
kalbim hala çok sıcak
sevgi dolu çarpıyor
sensizliğin dünyasında
çarmıha gerilmiş isa gibiyim
yeniden doğacağım
yeniden seveceğim
dünyaların benim olacağı
sana aşkım diyeceğim
artık narin elini tutup
gözlerinin içine bakıp
seni seviyorum diyerek
haykıracağım o günü
heyecanla bekliyorum
gelmeyecek biliyorum
sensizliğin dünyasında
bir trajedi yaşanıyor
kendimi ve seni arıyorum
saf sevgimizi özlüyorum
suçum neydi soruyorum