Çocukluğum
daha dündü yalnızlığım kirlenmemişti çocukluğum
bitmemişti elma şekerim doyumsuzdu sevinçlerim koşturmalarım bitmezdi enerjim bin tonluk neşem doyumsuz düşerdi çamurda ellerimi kirleten kaderim saklambaç oynayan körebe beynimde bilmezdim sorumluluk taşardı içimden görünmezdi içimdeki hüzün başımda dolaşırdı kir toprak ayak izi çocukluğum; zayıf çelimsiz güçsüz daha büyümeden büyüttüler hayallerime takılan iplerle çekiştirildi düşünmeme izin verilmeden duygularım uçurtmaya takılı kaldı ellerimde gülücüklerim bitmeyen serseri isteklerim hepsi yüreğime sıkıştı nar çiçeğinin endamında kokladığım oyuncaklarım çocukluğum; nerede şimdi ziyan olmuş geleceğim küçücük yürekti benimkisi ne çok şey istenirdi bitmezdi kimsenin derdi bana yüklenen yükü karanlıklarda korkan kalp atışlarım karışırdı ayak sesime olmazdı gece bitmezdi gün ışığına kavuşma hasreti solmuş tenim kirli yağlı ellerim çıkmazdı su temizliğinde yapışmıştı sanki ellerime bin kat kaderimin kirleri çocukluğum; kirletmişlerdi yaşamadan büyüyen hayallerimi n.altın 26/02/2010 Edebiyat Defterinin Değerli Yöneticilerine, Seçki kuruluna, şiirimi okuyup değerlendiren şiir dostlarıma çok teşekkür ederim. Selam ve Sevgilerimle, |