Utanma Be Evlat
Vuslatları, hasretleri, dindirmiş bu yüreğim
Yılların içimde bıraktıklarına, ağlarım Ağaran saçlarıma, kaybettiğim her güne yanarım Yanarım be evlat, doğduğun o güne yanarım Gençtik, cahildik, hayatı çok hızlı yaşadık Hangi meyhanede akşam olduysa orada sabahladık Sevgiliye koşar gibi ölüme koştuk, gülerek karşıladık Bir gün bu hayatın bize dur diyeceğini anlayamadık Sevdik be evlat, deli gibi, hem de ne sevmek Hayallerimiz vardı, umutlarımızı bulutlara serdik Güneşle doğduk, tomurcuklandık, gün ile açıldık Evlendik evlat, ölümüne yeminler ettik severek Hayallerimizi süsledin, alemi devranı bize verdin Seninle akşamladık seninle sabahladık ses verdin Günler yaklaştıkça, sevdamızı daha da filizlendirdin Ta ki o son güne kadar. Ve sen dünyaya geldin Kıpır, kıpır ellerini, yumuk, yumuk gözlerini sevdim Sevdim evlat ama dahası olmadı. Hiç gülemedim İçim yanıyor, yüreğim kanıyordu. Bu sonu bilemedim Yıldızlar söndü, güneş karardı, parçamı toprağa gömdüm Tesellim oldun, kimselere vermedim seni ben büyüttüm Seninle koştum, oynadım seninle yeniden okudum, yazdım Hayatta ne kazandıysam tamamını sana verdim Mutsuzluğunu gördüm ağladım, baba dediğin günü özledim Özledim evlat. Ama sen babana ne yaptın ne oğul Şu fani dünyada babanı bir odaya bile sığdıramadın Oysa seni hiç üzmedim ben seni hiç ağlatmadım Boynunu bükme, gözlerimin içine bakma, bakma be evlat Oysa yıllar ne çabuk geçti, yolda seni gördüm mutluydun İki tane yavrun vardı ya yanında, gözlerimden damlalar aktı Koşup sarılmak istedim, koşamadım ayaklar gitmedi Çöp tenekelerinin arkasına gizlendim, utanma diye be evlat Dışarısı çok soğuk, kar yağıyor, buz tutuyor bedenim Her taraf sessiz ve ayaz, ayaklarım kıpırdamıyor donuyorum İki damla gözyaşı, yanaklarda donmuş titriyor, üşüyorum Ben sana hiç beddua etmedim, babaların duası tutar diye Ölüyorum evlat, haklarım sana helal, sende helal et Öldüğümü duyup ta utanma, cenazeme de gelme Çocukların duymasın duyarlarsa ne dersin, bir babam mı vardı dersin Gelme be evlat gelme bir garip öldü desinler, kimsesizler mezarına koysunlar Çocukların dedelerinin perişan halde öldüğünü asla bilmesinler |
ÜSTAD. BU ŞİİR DEĞİLDE SANKİ OKUYANIN İÇ DÜNYASINI YANSITAN BİR AYNA .YÜREĞİNE SAĞLIK . MÜKEMMELDEN ÖTE.
İNŞALLAH BİZLER ATALARIMIZA VE EVLATLARDA BİZE BU YAŞAMI UYGUN GÖRMEZ ÇOK ETKİLEYİCİ BİR GERÇEK
ESENLİK DİLEKLERİMLE SAYGILAR