SON BULURKEN SALTANATOtururuken her aşkın, ıskat-ı salat’ına, Son ver de kurtul artık, sevgi saltanatına. Sen bir rüyaya daldın, bütün gördüklerin zan; Ne yandan çiçek açsan, vurur oyandan hazan ! Sonsuz sandığın boşluk, bazen bir kara kutu Tutun şimdi hayata, olup da ökse otu. Boşalmış tümden için, kimler emdi kanını, Ne yaptın söyle bana, toprak kokan yanını ? Zemheri ayazında, üşümüyorduk karda, Bu yüzden seviyorduk, saçlarını rüzgarda... Yazımın, baharımın, tadı böyle çıkardı ; Gözlerim bu yüzden hep, sana başka bakardı. Hiçbir zaman olmadı, yüzdürecek gemimiz, Bu koku yüzündendi, yağmura özlemimiz. Kimseler bilmese de, sen bilirdin huyumu, İptal ediyorum bak, bildiğin beş duyumu ! Herkesten saklamıştım, elemimi, hazzı mı, Sen’le faş ediyorum, bütün alın yazımı... Tan ağarsa da böyle, her doğuş şafak değil, Bilemedim sevmeyi; alnım artık ak değil. Bu gönül kirimizi, kime versek ki, yusun ? Üstlendiğime bakma, benim kadar suçlusun ! Ben artık koklayamam, içimde ki korkuyla ! Yıkasalar dünyayı, gülden ağır kokuyla... Sesini dinliyorum, sert vuran dalgaların ! Bir anlamı kalmadı, ne karın, ne rüzgarın. Uzun uykuya yattım, gözlerimi yummadan, Bir sarı yaprak gibi, düşerim dokunmadan... Gezin bahçeler boyu, hışırdarım gönlünce, Dönmesen de yüzünü, ben anlarım gülünce... Hayrettin YAZICI |
Saygıyla.