YANIMDA KAL
Şimdi bilmem kaç plakalı otobüsün
Bilmem kaç numaralı koltuğundasın Olmadı be canım erteleyemedik Bu senede kapımızı çaldı ayrılık Yol boyu uzanan şeritlerin Her kesitine bıraktım gözyaşlarımı Ağustos ayının kavurucu sıcaklığında Senden başka kimsenin göremediği Sağanak yağışlar belirir Otobüsün camında Radyoda içli bir şarkı çalarken Sadece sen duyarsın Bir kadının hıçkırıklarını İsyanlarım hapsolmuş Anahtarı kayıp mahpuslarda Kutsal değerlere yazılan ayrılıklara Gizli duyguların baskısında Bir çığlık atamaz olmuşum Eğer “gitme” dediysem sana Bil ki bu kendimi düşündüğümden Korkuyorum be bitanem Geçmişte yaşadığım endişelerden İstersen “bencilsin” de bana İster suçla nankörlükle Artık kendin için Ve benim için yaşa istiyorum Yetişir artık be canım, yeter Yıllardır verdiğimiz özveriler Bırak artık yerini başkalarına ver! Gitme artık be bitanem gitme Gitme hep yanımda kal 5/8/2009 Zehra Atasoy |