Hüzne sebep gece mi, hüzünlere mi gebe gece, gecenin bir diğer adı yoksa hüzün mü.. Hüzün düşünce yüreğe gece gündüz farkeder mi aslında? Kimbilir...!
Gecenin karanlığı da düşünce yüreğe, daha mı çok kalırız kendimizle başbaşa. Yaşanmışlıklar ve hatıralarla.. Uzayıp gider en kısa mesafeler bile. Görmediklerini görür olur o karanlıkta. Sığınır bitmeyecekmiş sanılan gecenin karanlığındaki yalnızlığına. Eşlik eder yıldızlar, ay tek kalmışlığına.. Çıkar içindeki yolda, uzun bir yolculuğa.. Kimi zaman sitemlidir, kimi zamansa sorgular durur hayatı. Hatta belki de kendini.. Sonra, bir kadın düşer aklına.. Sızlar taa derinde bir yerler.. Kadın ana, kadın eş, kadın sevdalısı belki de. Ağlıyordur, döker gözyaşını belki sevdalandığına, belki de yarım kalmışlıklarına.. Adam ağlar, kadın ağlar, gece ağlar.. Kimse görmez duymaz bile aslında o sessiz sesi.. Sonrası söz olur, duygu olur, hüzün olup dökülür kaleme, Şiir olur. Akar su gibi dizeler, buruklukla okunur..
Kaleminiz yüreğiniz daim olsun sn. şair.
Saygı ve sevgilerimle..