GÖZLERİNİ ÖDÜNÇ VER!Sensizlik; İçimin içinde uçsuz bucaksız bir çöl Başaklar gibi kurumuş Çiçekler gibi susuzum Yok’um sende Bende değilim Bu akşam; Kimsesiz çocuklar gibi, Ağlamak istiyorum gözlerinde Yalnızlığım Bir sessiz ölü Unutulmuş bir koca şehir gözyaşlarım. Fakat Unutmuşum gözyaşlarımı sende İçimin içinde derin bir boşluk Düşmeden uçurumlardan Nefes alabiliyorken hala Ne olur gözlerini ödünç ver Bu akşam ikimizin yerine ağlayacağım! toynak |