GÜL KIYAMETİKorlanmış goncaları, gülistan yangın yeri ! Kaç bayram kutlanmakta, bir ölümün zaferi ? Goncalar açar diye, beklemiştim kaç mevsim ? Heceleri alevden, dudak çatlatan isim ! Bundan böyle dudaksız, dilsiz seni anarken ; Git artık buralardan, yaralarım kanarken !... Alışkınım ben zikre, gönlüm bir semahane, Ney’de bur da, kudüm’de, yorulduk döne döne... Kaç deprem gördüm ama, sınanmadım yangınla, Duydukların hep yalan, kanı yıkamam kanla ! Koşuyorum yangına, şimdi bir deste gülle, Karanlığa düşerken, yaralı bir gönülle... Yaban gülü dört yanım, bilen yoktur, yol-yordam; Var mıdır benim kadar, acep güllere kanan ? Her şeyi, bilirdim de, ah bunu bilebilsem ; Yangına kurban gitti, nereye gül diktiysem! Korlanmışsa goncalar, uğraşmam neye yarar; Yangın çıkmaya görsün, artık sular da yanar... Dönme vaktidir artık, sarı denizlerime; Bundan böyle, ne olur; bakmayın gözlerime ! Sarı denizlerim de, ağarmaz bildiğin gün, Ha baktın gözlerime, ha bir ateşe düştün ! Bir ay vakti silerken, ismimizi gönlünden; Sana yüklediklerim, daha ağır mı gülden ? Hiç mi için sızlamaz, bıraktın böyle yetim; Bir güle baka baka, kopuyor kıyametim!.... Hayrettin YAZICI |
Ha baktın gözlerime, ha bir ateşe düştün !
Bir ay vakti silerken, ismimizi gönlünden;
Sana yüklediklerim, daha ağır mı gülden ?
Hiç mi için sızlamaz, bıraktın böyle yetim;
Bir güle baka baka, kopuyor kıyametim !...
Çok güzel dizeler.
Saygıyla.