İBRET AĞA
Cüzdanına har vurdu, harman gibi savurdu
Ondaki şuur malca sülâlelik şuurdu Yaz-Kış, Marmaris, Bodrum tepti tepindi durdu Gezdi tozdu tozlandı, ne bıktı ne usandı Yandı Kerim Ağa’nın Arpa tarlası yandı Bu değirmenin suyu hep böyle akar diye Bizim Anadolu’dan Has Ağa çıkar diye Nasıl olsa kenarda yüklü hesab var diye İki üçü kazandı, yirmi üçü harcandı Yandı Kerim Ağa’nın Arpa tarlası yandı Para denizden oynak, para kadından kıvrak Para dostlarda öğüt, dalkavuklarda şakşak Zannetti ki bu para tükenmeyen bir kaynak Zor oyunu bozandı, hayatı kolay sandı Yandı Kerim Ağa’nın Arpa tarlası yandı Atadan kalan mülkle düşmek de bir hünerdi Bir Ağalık uğruna bütün serveti verdi Nanköre sermayesi sırtlandığı semerdi İnsanlığı boşandı, Eşek’liği kuşandı Yandı Kerim Ağa’nın Arpa tarlası yandı |
İnsanlığı boşandı, Eşek’liği kuşandı
eseklik parayla degil ki üstadim...
ibretlik siiriniz cok manidardi...
tebriklerim her daim...
saygimla...