Anla/sanatenha bir kent duvarına yasladım ömrümü sokaklar benimle yürüdü kaldırımlar ayyaş sevda lekesi hep karşı cepheden seyrettim çocukluğumu şimdilerde gündüzün karanlığına doğan bir gün/eşim var ey ruhuma aşkı nakışlayan nakkaşe tenime ilikledim ellerini aynada senin çizdiğin bir yüz var idam sehpamı kırdı sesin (’seni seviyorum’) dudaklarımı adınla boyuyorum her sabah yar çözdüm yüreğimi taktım bir yüzü_ ğü- adımı mı kazdım adını yazdım bir bir yemindi alın yazım sana anla sana--- |
kutlarim sair